جاذبه های گردشگری چین

چین‎ ‎با نام رسمی‎ ‎جمهوری خلق چین پرجمعیت‌ترین کشور دنیا‎ ‎با بیش از 3/1 میلیارد نفر سکنه‌است. این‎ ‎کشور‎ ‎که در شرق قاره‎ ‎آسیا‎ ‎واقع ‏شده توسط‎ ‎حزب کمونیست چین‎ ‎در قالب نظام تک‌حزبی‎ ‎اداره می‌شود‎.‎‏ پایتخت این کشور پکن می باشد . ‏‏

جمهوری خلق چین با حدود 6/9 میلیون کیلومتر مربع‎ ‎سومین یا چهارمین کشور وسیع دنیا‎ ‎و دومین کشور بزرگ دنیا از نظر وسعت خاکی ‏‏(بدون احتساب آب‌های داخلی) است‎.‎‏ تمدن‎ ‎چین باستان‎ ‎یکی از کهن‌ترین‎ ‎تمدن‌های‎ ‎تاریخ‎ ‎است که در سواحل حاصل‌خیز‎ ‎رود زرد‎ ‎که در ‏دشت شمال چین جاری‌ست شکوفا شد . نظام سیاسی چین بیش از ۶ هزار سال مبتنی بر سلطنت مطلقه موروثی بود. نخستین دودمان پادشاهی ‏این کشور‎ ‎دودمان شیا‎ ‎در حدود ۲ هزار سال پ. م بود. اما نخستین حکومتی که چین را متحد کرد‎ ‎دودمان چه‌این‎ ‎در ۲۲۱ پ. م بود. آخرین ‏دودمان پادشاهی این کشور هم‎ ‎چینگبود که در ۱۹۱۱ با تشکیل‎ ‎جمهوری چین‎ ‎به رهبری‎ ‎کومینتانگ‎ ‎حزب ملی چین، نابود شد. ‏

‎جاذبه های گردشگری چین

‎جاذبه های گردشگری چین

‎جاذبه های گردشگری چین

چین یکی از سریع‌ترین رشدهای اقتصادی دنیا را داشته‌است. این کشور هم‌اکنون بزرگترین صادرکننده و دومین واردکنندهٔ بزرگ کالا است ودومین ‏اقتصاد بزرگ دنیا بر پایهٔ تولید ناخالص داخلی‎ ‎را در اختیار دارد‎.‎‏ چین عضو دائم‎ ‎شورای امنیت سازمان ملل‎ ‎و سازمان‌های چندجانبه‌ای ‏همچون‎ ‎سازمان تجارت جهانی،‎ ‎اپک،‎ ‎سازمان همکاری شانگهای‎ ‎و‎ ‎گروه ۲۰است‎.‎‏ ین به عنوان‎ ‎کشوری دارای سلاح هسته‌ای‎ ‎از ‏بزرگترین‎ ‎ارتش‎ ‎دائمی دنیا و‎ ‎دومین بودجه دفاعی بزرگ‎ ‎دنیا برخوردار است. چین همچنین از سوی برخی از دانشگاهیان، تحلیل‌گران نظامی، ‏اقتصادی و سیاسی یک‎ ‎ابرقدرت‎ ‎بالقوه لقب گرفته‌است‎.‎‏ زبان چینی‎ ‎با ۱،۳۹۰،۰۰۰،۰۰۰ نفر گوینده پرشمارترین زبان دنیا به شمار می رود‎.‎ ‏‏

پکن ‏‏‏‏

‏ پایتخت‎ ‎جمهوری خلق چین‎ ‎و یکی از پرجمعیت‌ترین شهرهای دنیاست. این شهر در سال ۲۰۱۳ بیش از ۲۱ میلیون نفر سکنه داشته‌است. پکن ‏دومین شهر پرجمعیت چین پس از‎ ‎شانگهای‎ ‎و مرکز سیاسی، فرهنگی و آموزشی کشور است‎. ‎فرودگاه بین‌المللی پکندومین فرودگاه شلوغ ‏دنیا از نظر ترافیک مسافران است‎.‎‏ سابقه تاریخی شهر به سه هزار سال پیش می‌رسد و در هشت قرن اخیر در اغلب دوره‌ها پایتخت چین ‏بوده‌است. کمتر شهرهایی در دنیا هستند که برای دوره‌ای چنین طولانی مرکز سیاسی و فرهنگی باقی مانده باشند به همین جهت آثار تاریخی ‏زیادی در شهر وجود دارد‎.‎‏ پکن میزبان‎ ‎المپیک ۲۰۰۸‏‎ ‎بود و برای برگزاری المپیک زمستانی ۲۰۲۲ هم انتخاب شده و به این ترتیب اولین شهری ‏است که هم المپیک تابستانی و هم‎ ‎المپیک زمستانی‎ ‎را برگزار خواهد کرد . ‏ ‏

‎جاذبه های گردشگری چین

‎جاذبه های گردشگری چین

‎جاذبه های گردشگری چین

تاریخ شهر پکن ‏‏ ‏‏‏‏‏‎‏

‏ گفته می‌شود منطقه ای که پکن در آن قرار دارد، از هزاره اول پیش از میلاد، مسکونی بوده است و به آن جی گفته می‌شده است. این شهر ‏باستانی، امروزه دیگر کاملاً مفقود شده و تلاش باستان شناسان برای یافتن بقایای آن تاکنون ناکام مانده است‎.‎

‎ ‎چند قرن پس از میلاد، پکن به صورت چند شهر بسیار کوچک نزدیک به هم وجود داشته است تا اینکه 10 قرن پس از میلاد -در زمان حکمرانی ‏سلسله خیان لیائو- به صورت شهر مستقلی به عنوان پایتخت جنوبی انتخاب شد‎.‎ ‏ ‏‏ ‏ ‏

جغرافیا و آب و هوای شهر‎ ‎‏‏ ‏‏‏‏‏‎‏

‏‏ پکن در شمال چین قرار دارد و کمان شمالی این شهر در محاصره چندین رشته کوه است. این کوه‌ها در طول تاریخ همانند سپری پکن را از ‏دستبرد اقوام مهاجم شمالی محفوظ نگه‌داشته‌اند‎.‎‏ در پکن دو رودخانه به نام های یونگ رینگ و چائوبی وجود دارد که خود زیر مجموعه حوزه ‏آبریز هایهه به شمار می‌روند. آب وهوای پکن بسیار خشن است؛ در تابستان‌ها بسیار گرم و در زمستان‌ها بسیار سرد است‎.‎‏ ‏‎‏

جاذبه های گردشگری شهر ‏ ‏‏‏‏‏‎‏

‏‏ ‏ از آنجا که پکن سابقه تاریخی بسیار زیادی دارد و پایتخت چین است، در آن جاذبه های گردشگری فراوانی وجود دارد. بدون شک مهم ترین ‏آن‌ها دیوارهای قدیمی شهر است که روزگاری گرداگرد شهر احداث شده بودند. امروزه بسیاری از دروازه‌ها و دیوار اصلی تخریب شده‌اند و به ‏جای آن بزرگراه‌ها و خیابان‌های جدید احداث شده است تا جریان حمل ونقل در این کلانشهر روان باشد‎.‎

دیگر جاذبه های گردشگری پکن شهر ممنوعه ، میدان تیان آن من ،دریاچه‌های مصنوعی، پارک‌ها و معابد قدیمی هستند‎.‎

شهر ممنوعه ‏‏ ‏‏‏‏‏‎‏

‏‏ ‏ ‏ شهر ممنوعه به روایتی وسیع‌ترین و کامل‌ترین مجموعه معماری چوبی در جهان بشمار می‌رود. احداث شهر ممنوعه در سال ۱۴۰۶ میلادی با ‏دستور جو دی دومین امپراتور سلسله مینگ آغاز گردید و ظرف ۱۴ سال ساخته شد. تا سال ۱۹۱۱ میلادی و نابودی سلسله چینگ ( قریب ۵۰۰ ‏سال) جمعا ۲۴ امپراتور در این شهر ممنوعه اقامت کرده و بر چین فرمان رانده اند. از سال ۱۹۲۴ بازدید از این مجموعه به عنوان کاخ موزه برای ‏عموم آزاد گردید و ممنوعه بودن آن پایان پذیرفت. این اثر نادر با ساختگاهی مستطیل شکل مساحتی حدود ۷۲ هکتار را در برمی گیرد. ابعاد ‏آن ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است. دیواری با ارتفاع ۱۰ متر و خندقی با عرض ۵۲ متر ‏دورتا دور مجموعه را فراگرفته است. دیوار در هر ضلع خود یک دروازه را جای داده است. بر روی ضلع جنوبی «دروازه نیمروز» (‏Meridian ‎Gate‏) و بر روی ضلع شمالی «دروازه نیروی ایزدی» (‏Gate of Divine Might‏) قرار دارد. دیوار ها ضخیم هستند و طوری طراحی شده اند ‏که در برابر آتش توپخانه آن زمان مقاومت کنند.‏

شهر ممنوعه کاملا طبق نظام تشریفاتی سلسله‌های فئودالی و اصول طبقاتی ساخته شده است. طرح کلی، وسعت ،شیوه معماری، رنگ و ‏تزیینات همه نمایانگر امتیاز خاندان سلطنتی و سلسله مراتب اشرافی است. سه قصر این مجموعه یعنی قصر تای حه، قصر جون حه و قصر بایو ‏حه که توجه را بیشتر جلب می‌کنند، محل اعمال قدرت امپراتوری امپرتوران و برپایی مراسم پرشکوه بوده است. قصر تای حه، مرکز تمام شهر ‏ممنوعه و تخت سلطنتی طلایی رنگ امپراتور در این قصر دیده می‌شود. این قصر دارای مجلل ترین معماری در شهر ممنوعه است. این قصر در ‏شمال میدان بر سکوی مرمری سفید رنگی به مساحت ۳۰ هزار متر مربع و بلندای ۸ متر ساخته شده است. ارتفاع آن ۴۰ متر است که به لحاظ ‏ارتفاع، بلند ترین بنای شهر ممنوعه است.‏

در فرهنگ چین، اژدها نماینده قدرت امپراتوری است و امپراتور “پسر آسمانی” اژدهای حقیقی” نامیده می‌شود. درون قصر تای حه در بالا و ‏پایین با حدود ۱۳ هزار شکل اژدها تزیین شده است.‏

تعداد قصرها و اتاق‌ها در شهر ممنوعه بسیار زیاد است. می‌گویند جمعا 5/9999 اتاق در آن وجود دارد. به اعتقاد پیشنیان چینی، اقامتگاه ‏امپراتوران آسمانی دارای ۱۰ هزار اتاق است و امپراتورانی که پسر امپراتور آسمانی دانسته می‌شدند باید خویشتندار بوده و نمی‌بایست از شمار ‏اتاق‌های امپراتور آسمانی تجاوز می‌کردند. از این رو شمار اتاق‌های شهر ممنوعه نیم اتاق کمتر از شمار اتاق‌های کاخ آسمانی است. (آن نیم اتاق ‏ظاهرا تنها یک راه پله را در بر می‌گیرد ) . ‏

طبق یادداشت های تاریخی، در سلسله مینگ ۱۰۰ هزار صنعتگر و یک میلیون کارگر در ساخت این مجموعه عظیم باستانی شرکت داشته‌اند.‏

از دیگر اثار دیدنی این شهر میتوان به نامهای زیر اشاره کرد:‏
‏1 – دروازه نیروی ایزدی 2 -دوان من 3- معبد سلطنتی اجدادی 4- ومن(دروازه نیمروز) 5- دونگ هوامن(دروازه گلباران شرقی) 6- ‏دروازه گلباران غربی 7- تای حه من (دروازه هارمونی بزرگ) 8- میدان هارمونی 9- قصر تای حه 10- قصر جون حه 11- قصر بایو حه 12 ‏‏- دروازه و قصر صلح و آرامش 13- دروازه پاکی بهشتی 14- قصر پاکی بهشتی 15 – باغ های کاخ سلطنتی

‎جاذبه های گردشگری چین

‎جاذبه های گردشگری چین

‎جاذبه های گردشگری چین

‎جاذبه های گردشگری چین

‎جاذبه های گردشگری چین

‎جاذبه های گردشگری چین

قصر تابستانی ‏

‏ قصر تابستانی پکن که در سال 1750 میلادی ساخته شده است، شاهکاری در طراحی باغ‌های چینی است. در این محوطه چشم‌انداز طبیعی ‏تپه‌ها و آب‌ها با سرسراها، معابد، پل‌ها و قصرهای ساخته دست بشر ترکیب شده است و مجموعه‌ای هماهنگ که واجد ارزش‌های زیباشناختی ‏والایی است را به وجود می‌آورد. مجموعه باستانی قصر تابستانی پکن از سال 1998 در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. تپه «عمر طولانی» (با ارتفاعی حدود 60 متر) و دریاچه کونمینگ (که حدود دو سوم مساحت کل مجموعه را تشکیل می‌دهد) مهم‌ترین عناصر ‏طبیعی مجموعه قصر تابستانی پکن هستند. این مجموعه که در کل نزدیک به 3 کیلومتر مربع مساحت دارد، حدود 70 هزار متر مربع از ‏عمارت‌های گوناگون را در خود جای داده است. مجموعه قصر تابستانی در حومه ناحیه هایدیان و در 15 کیلومتری مرکز پکن واقع شده است. ‏هسته اولیه این مجموعه در زمان حکومت سلسله جین (1234 ـ 1115) ساخته شد و طی دوران حکومت امپراتوران فئودال این سلسله ‏گسترش یافت. اما در دوره حکومت سلسله کینگ (1911 ـ 1644) بود که این مجموعه به شکل فعلی خود درآمد و به یک باغ مجلل سلطنتی ‏تبدیل شد که اسباب سرگرمی خانواده‌های سلطنتی را فراهم می‌آورد. مجموعه قصر تابستانی پکن مانند بسیاری دیگر از مجموعه باغ‌های ‏سلطنتی چین از سه تپه و پنج باغ (تپه عمر طولانی، تپه چشمه یشم و تپه معطر؛ باغ خیزاب‌های زلال، باغ بهار جاودان، باغ کمال و تابندگی، باغ ‏آرامش و تابندگی و باغ آرامش و لذت) تشکیل شده است. صنعت‌گران و هنرمندانی که در ساخت این مجموعه شرکت داشتند با سرمشق قرار ‏دادن طبیعت، مناظری بدیع و عمارت‌هایی خلق کردند که نمونه‌ای از اوج معماری و هنر چین در آن زمان است. مجموعه قصر تابستانی پکن که ‏حول محور «برج بخورات بودایی» ساخته شده است، بیش از 3 هزار سازه و عمارت کوچک و بزرگ چون پل‌ها، راهروها، تالارها، برج‌ها و… را در ‏خود جای داده است. این مجموعه را می‌توان به چهار محوطه اصلی که عبارتند از: محوطه تپه پیشین، محوطه تپه پسین و پشت دریاچه، محوطه ‏بارگاه و محوطه جلوی دریاچه تقسیم کرد. ‏

محوطه تپه پیشین: این محوطه باشکوه‌ترین بخش قصر تابستانی پکن است و بیشترین بناها و عمارت‌های این مجموعه را در خود جای داده ‏است. این محوطه از طرحی متمایز با دیگر نقاط مجموعه برخوردار است و عمده عمارت‌های آن در طول محوری ساخته شده‌اند که دریاچه ‏کونمینگ را به مرکز تپه وصل می‌کند. از جمله عمارت‌های مهمی که در این محوطه قرار گرفته‌اند می‌توان به دروازه ابرهای متفرق، تالار ابرهای ‏متفرق، تالار افتخار اخلاقی، برج بخورات بودایی، تالار بحر خرد و… اشاره کرد. ‏

محوطه تپه پسین و پشت دریاچه: هر چند عمارت‌های کمتری در این بخش به چشم می‌خورند، اما این محوطه از نظر چشم‌انداز طبیعی بسیار زیبا ‏و چشم‌نواز است و درختان همیشه سبز انبوه و گذرگاه‌های پیچ در پیچی را در خود جای داده است. بازدیدکنندگان از این محوطه آرامش و ‏زیبایی نادری را تجربه می‌کنند که در کمتر نقطه‌ای از جهان می‌توان نظیر آن را پیدا کرد. از جمله زیباترین بخش‌های این محوطه می‌توان به باغ ‏جاذبه‌های هماهنگ و کوی سوژو اشاره کرد.‏

محوطه بارگاه: این محوطه جایی است که امپراتریس دواگر سیکسی و امپراتور گوانگجو با صاحب‌منصبان و وزرای خویش دیدار می‌کردند و به ‏رتق و فتق امور مملکتی و استراحت می‌پرداختند. بازدیدکنندگان از این محوطه پس از عبور از دروازه شرقی عمارت‌های اصلی تشکیل‌دهنده ‏قصر تابستانی پکن را می‌بینند که عبارتند از تالار سخاوت و طول عمر (که دفتر کار امپراتور محسوب می‌شده است)، تالار خیزاب‌های یشمی (که ‏محل زندگی امپراتور گوانگجو بوده است)، تالار طول عمر شادمانه (که محل زندگی امپراتریس سیکسی بوده است) و تالار فضیلت و تناسب (که ‏محل سرگرمی امپراتریس بوده است.‏

محوطه جلوی دریاچه: این محوطه که از نظر مساحت بزرگترین بخش مجموعه است، دریاچه کونمینگ و سواحل شرقی و غربی آن را در خود ‏جای داده است. پل هفده قوس و جزیره نانهو در کنار خود دریاچه که با امواج کوچک و لرزان به استقبال درختان بید مجنونی می‌آید که برای ‏بوسه زدن به سطح آب سر بر روی دریاچه خم کرده‌اند، از دیدنی‌ترین قسمت‌های این محوطه هستند. ‏

مانند بسیاری دیگر از قصرها و باغ‌های سلطنتی پکن، بخش‌های زیادی از مجموعه قصر تابستانی در سال 1860 و در جریان هجوم نیروهای ‏انگلیسی و فرانسوی به چین دستخوش ویرانی و آتش شد. اما در سال 1888 امپراتریس دواگر سیکسی از محل بودجه نیروی دریایی چین، به ‏مرمت این مجموعه اقدام کرد، آن را باغ تابستانی خواند و به اقامتگاه خود تبدیل کرد. همچنین این مجموعه بار دیگر در سال 1900 و در جریان ‏هجوم نیروهای متحد هشت کشور به چین صدمه دید که آسیب‌های ناشی از این حمله نیز در سال 1902 ترمیم شد.‏

در سال 1924، هنگامی که پس از پیروزی انقلاب چین آخرین امپراتور این کشور از شهر ممنوع بیرون رانده شد، درهای مجموعه قصر تابستانی ‏پکن نیز مانند بسیاری دیگر از بناهای سلطنتی این کشور به روی عموم مردم گشوده شد‎.‎‏

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *